Rindert Kromhout

Soldaten Huilen niet

Noordhof Uitgevers BV.

Groningen/houten 2011

Eerste druk2010

1. Algemene Informatie.

Het boek is geschreven door Rindert Kromhout. Even snel wat over Rindert Kromhout: Op 9 augustus 1958 is hij geboren in een bovenhuis in Rotterdam. Hij heeft twee oudere zussen en in 1962 krijgt hij nog een broertje.

Het boek Soldaten huilen niet is in 2010 verschenen. Het boek heeft in 2011 de Thea Beckman prijs ontvangen. De Thea Beckmanprijs is een prijs voor het beste historische jeugdboek.Soldaten huilen niet heeft 203 bladzijde(inc. Nawoord, en zonder nawoord 200 bladzijdes). In het boek staan geen illustraties. De kaft zijn Julian en Quentin bij een boom, dit zal de boom van zijn waar hun boomhut in staat. Het past heel goed bij het boek.

Ik heb denk ik ietsje langer dan 2 weken gedaan over het lezen van het boek, omdat ik de kerstvakantie niet iedere dag heb gelezen. Ik had het boek uitgelezen op 10 januari ongeveer.

Ik vond het een heel mooi boek, werkelijk alles wordt in het boek uitgelegd. Een echte aanrader. En als ik het boek dan ook een cijfer mocht geven, had het een dikke 9 geweest.

 2. Samenvatting.

 Julian Bell, 21 jaar oud, vertelt zijn twee jaar jongere broer en soulmate Quentin dat hij met zijn communistische kameraden naar de Spaanse burgeroorlog vertrekt. Waarop Quentin belooft: ‘Als jij eerder doodgaat, zal ik een boek over je schrijven.’ Zijn boek is een flashback op hun leven, dat start in 1925, wanneer Julian en hij respectievelijk  9 en 6 jaar oud zijn. Ze zijn net aangekomen in hun nieuwe huis ‘Charleston’, samen met hun zusje Angelica, hun

moeder de schilderes Vanessa en haar homoseksuele vriend de schilder Duncan Grant.

Julian, Quentin en Angelica groeien op in een rijke en inspirerende wereld van schrijvers en schilders, allemaal mensen die hun geheel eigen weg gaan, zonder zich iets aan te trekken van hoe het zogenaamd hoort of wat de buitenwereld vindt. Ze spelen vaak toneel, stukken die door hun tante Virginia Woolf zijn bedacht en waar alle familieleden een rol in krijgen. Hun vader Clive, komt regelmatig over uit Londen en doet ook graag mee aan deze

vrolijke verkleed- en acteersessies. Clive is ook degene die met zijn kinderen in gesprek gaat over maatschappelijke en politieke onderwerpen als feminisme, pacifisme en vrijdenkendheid. Daarbij houdt hij hen steeds voor dat ze altijd zelf moeten blijven nadenken en niet kritiekloos achter anderen aan moeten lopen. De twee broers kunnen goed met elkaar overweg en trekken vaak met elkaar op, maar tijdens hun puberteit worden

de verschillen in hun karakters steeds duidelijker. Quentin is de meest zachtaardige van de twee. Hij wil graag schrijver worden en heeft de beste leermeesteres die hij zich voor kan stellen: zijn tante, de schrijfster Virginia Woolf. Hij geniet van de wijze waarop het gezin leeft, voelt niet de behoefte om zich af te zetten. Julian is geïnteresseerd in politiek en bekijkt zijn familieleden met een kritische blik. Regelmatig voert hij met zijn ouders en hun vrienden gesprekken over de wijze waarop er op het snel om zich heen grijpend fascisme in Europa moet worden gereageerd. Het beeld dat Julian van zijn ouders heeft, stort in als hij ontdekt dat niet Clive maar Duncan de vader van Angelica blijkt te zijn. Julian is enorm teleurgesteld, vraagt zich af wat zijn ouders nog meer voor geheimen met zich mee dragen, en dat het zelfs voor zijn ouders soms moeilijk is zich aan hun eigen principes te houden. Julian keert zich lange tijd van zijn familie af en ook zijn vertrouwelijke band met Quentin verandert. Uiteindelijk worden de problemen uitgepraat. Julian besluit als zelfverklaard communist naar Spanje te vertrekken om mee te gaan vechten in de burgeroorlog. Net voor zijn vertrek herinnert Julian Quentin aan zijn belofte om een boek over hun jeugd te schrijven als Julian komt te overlijden. Moeder Vanessa kan geen vrede hebben met het vertrek van haar oudste zoon en blijft in verwarring achter.

 3. Verdieping.

1. Titelverklaring;
2. Motto;
3. Thema.

1. Titelverklaring

Ik het begin dacht ik: Waarom heet het boek soldaten huilen niet? Maar aan het einde werd het zelfs beschreven:

David bracht de twee mannen met een geleende auto naar Newhaven, waar de boot met Britse oorlogsvrijwilligers zou afvaren. Verder ging niemand van ons mee. Julian verbood  het. ‘Jullie willen toch niet dat ik jankend aan boord ga?’

‘Soldaten huilen niet,’ zei ik.

‘Mooie titel voor een boek,’ zei Julian.

‘ Het slaat nergens op,’ zei ik.

‘oorlog ook niet,’ zei Julian. ‘Je wou toch een boek over me schrijven? Noem het Soldaten huilen niet. En zorg dat oom Leonard het uitgeeft.’

‘Ja, als jij eerder doodgaat dan ik,’ zei ik, ‘alleen dán zal ik een boek over je schrijven. (Citaat, blz. 179)

En aan het eind van het boek ging Julian dood, en daardoor heeft hij dit boek geschreven.

2. Motto

Een motto is een uitspraak die verteld waar het over gaat. Wat het belangrijkste is in het boek.

'Blijf altijd geloven in wat je zelf wilt of vindt, vecht er desnoods voor'.

Dat is het motto uit dit boek.

3.Thema

Quentin & Julian broers hetzelfde maar toch verschillend.

4. Ham-Vragen

 Wij hebben in het gesprek over de volgende hamvragen gesproken:

1. Waarom huilen Soldaten niet?
2. Wat is de aanleiding van het vertrek van Julian?
3. Is Julian doodgegaan aan de opvoeding van zijn ouders?

Waarom huilen soldaten niet?

Julian (de soldaat) wil niet huilen, omdat:

• Hij wil niet zwak beginnen;
• Wil een voorbeeld zijn, naar zijn familie;
• Hij is toch de grote broer;
• Hij wil het niet erger maken dan het is.

Het beste antwoord vind ik zelf dat niet zwak wil beginnen, omdat de reden is dat zijn familie meegaat. Als zijn familie meegaat zou het te emotioneel worden. Zo laat hij volgens hemzelf een teken van zwakte zien.

Wat is de aanleiding van het vertrek van Julian?

Mogelijke antwoorden op wat de aanleiding van het vertrek van Julian is kunnen zijn:

• Plichtsgevoel
  
• Zijn liefde voor het communisme.
  
• Hij voelt zich niet meer thuis.
  
• Is er wel een duidelijke aanleiding?

Ik denk dat de aanleiding een beetje van alles is. De leugen had ook een hele inpact op Julian. Zijn plichtsgevoel: hij is communist en iedere communist is een vriend en vrienden moet je helpen. Daarom vind hij dat hij zijn 'vrienden' moet helpen. En Hij woont nu ook in Londen met 4 vrienden die allen ook communist zijn, dus alles wordt positiever. 

Is Julian doodgegaan aan de opvoeding van zijn ouders?

Ja! Dit was het eerste antwoord wat we hadden. Hij had zo'n vrije opvoeding. En na die leugen vond die moeder dat ze geen recht van spreken had.

Ik vond het gesprek heel leuk om te voeren. Het verliep heel goed, want wij hadden geen hamvragen aan het begin van het gesprek en dan heb je je docent die je zo door het verhaal heen leidt. En daardoor konden wij ook gewoon lekker praten over dit boek. Daardoor vond ik het gesprek alleen maar nuttiger worden. 

5. Bronvermelding.

Samenvatting: http://www.dagvanhetliteratuuronderwijs.nl/handboek/

Algemene informatie: http://www.rindertkromhout.nl